Toen ik net begonnen was als accountmanager had ik bij Firma Las in Den Bosch een knalaansteker gekocht. In die tijd werd er nog enthousiast binnen gerookt, dus leek het mij lollig om de collega die altijd mijn aansteker pikte, eens te laten schrikken met zo’n fopaansteker. Je moest die met een klappertje laden, de veer spannen en dan op tafel neerleggen. Ik had dat ding in mijn zak gestopt, geladen met een klappertje, maar natuurlijk niet gespannen.

Toen ik even later bij een klant binnenstapte, bleek er een behoorlijke fout gemaakt te zijn. Deze klant was terecht boos en was zo direct als een echte Bosschenaar kan zijn. Tijdens zijn tirade had in mijn hand in mijn zak (foei) en friemelde aan de aansteker, die vervolgens met een luide knal af ging. De klant hield even verbluft zijn mond, die daarna langzaam open viel, “Wat was dat?” vroeg hij. Ik vertelde tussen het lachen door over de aansteker die ik net gekocht had om een geintje mee uit te halen. De klant stelde voor dat hij de aansteker en klappetjes zou krijgen als compensatie voor de fout. Natuurlijk ging ik akkoord, immers goedkoper kan je zo’n fout niet oplossen.

Het leerzame hiervan is dat je leert dat als een klant klaagt het niet (altijd) om een financiële compensatie gaat. Soms is je excuus aanbieden, begrip tonen of aandacht geven genoeg. Of, zoals in dit geval, even samen lachen en de klant aan iets anders laten denken. Een taart doet soms ook wonderen!

Hoop dat er deze week in de verkoop ook wat te lachen valt!

Jef